impertiō (inp-)

impertio ( inp-; also impartio, Liv. 38, 36), īvi or ĭi, ītum (old fut. impertibis, Nov. ap. Non. 27, 33; Com. Fragm. v. 12 Rib.), 4 (also in the dep. form im-pertior; inf. impertiri, Ter. Ad. 3, 2, 22; Verg. Cat. 15; App. M. 3, p. 215 al.), v. a. [in-partio], to share with another, to communicate, bestow, impart a thing (class.; a favorite word of Cic.; cf. communico, participo, partior).—With dat.:

si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,

Cic. Lael. 19, 70:

oneris mei partem nemini impertio,

id. Sull. 3, 9:

te exorabo, ut mihi quoque et Catulo tuae suavitatis aliquid impertias,

id. de Or. 2, 4, 16:

imperti etiam populo potestatis aliquid,

id. Rep. 2, 28; id. Fragm. ap. Non. 37, 27:

si aliquid impertivit tibi sui consilii,

id. Fam. 5, 2, 9:

unum diem festum Marcellis,

id. Verr. 2, 2, 21, § 51:

dolorem suum nobis,

id. Att. 2, 23, 2: molestias senectutis suae vestris familiis, id. Fragm. ap. Non. 37, 25 (Rep. 5, 8 Mos.):

Terentia impertit tibi multam salutem,

salutes thee heartily, id. Att. 2, 12, 4:

hominibus indigentibus de re familiari,

id. Off. 2, 15, 54:

talem te et nobis impertias,

wouldst show, id. Rosc. Am. 4, 11:

a te peto, ut aliquid impertias temporis huic quoque cogitationi,

id. Att. 9, 11, A, 3:

tantum temporis huic studio,

id. Balb. 1, 3:

aures studiis honestis,

Tac. A. 14, 21:

aliquid suorum studiorum philosophiae quoque,

Cic. Fin. 5, 2, 6: meum laborem hominum periculis sublevandis, id. Mur. 4, 8:

aliis gaudium suum,

Liv. 27, 51, 4:

conjugibus liberisque tam laetum nuntium,

id. 27, 51, 7.— With ad:

nihil tuae prudentiae ad salutem meam,

Cic. Att. 3, 15, 7:

(ignis) ceteris naturis omnibus salutarem impertit et vitalem calorem,

id. N. D. 2, 10, 27.—In pass.:

huic plausus maximi, signa praeterea benevolentiae permulta a bonis impertiuntur,

Cic. Att. 2, 18, 1:

viro forti collegae meo laus impertitur,

id. Cat. 3, 6, 14:

pro his impertitis oppugnatum patriam nostram veniunt,

i. e. for these favors, benefits, Liv. 21, 41, 13. — Absol.: quibus potest, impertit, Lucil. ap. Non. 37, 22:

si quid novisti rectius istis, candidus imperti: si non, his utere mecum,

Hor. Ep. 1, 6, 68.—

Transf.: aliquem aliqua re, to make one a sharer or partaker in any thing, to present him with (very rare;

not in Cic.): advenientem peregre erum suum Stratippoclem Salva impertit salute Epidicus,

greets, wishes health, Plaut. Epid. 1, 2, 23:

Parmenonem suum plurima salute,

Ter. Eun. 2, 2, 40; cf. Plaut. Ps. 1, 5, 40:

obsecret, se ut nuntio hoc impertiam,

id. Stich. 2, 1, 27:

neque quemquam osculo impertiit, ac ne resalutatione quidem,

Suet. Ner. 37:

solos numquam donis impertiendos putavit,

id. Aug. 25:

reliquit eum nullo praeter auguralis sacerdotii honore impertitum,

id. Claud. 4.— Pass.:

doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet,

Nep. Att. 1, 2.— In dep. form:

cesso eram hoc malo impertiri propere?

Ter. Ad. 3, 2, 22.

impertio ( inp-; also impartio, Liv. 38, 36), īvi or ĭi, ītum (old fut. impertibis, Nov. ap. Non. 27, 33; Com. Fragm. v. 12 Rib.), 4 (also in the dep. form im-pertior; inf. impertiri, Ter. Ad. 3, 2, 22; Verg. Cat. 15; App. M. 3, p. 215 al.), v. a. [in-partio], to share with another, to communicate, bestow, impart a thing (class.; a favorite word of Cic.; cf. communico, participo, partior).—With dat.:

si quam praestantiam virtutis, ingenii, fortunae consecuti sunt, impertiant ea suis communicentque cum proximis,

Cic. Lael. 19, 70:

oneris mei partem nemini impertio,

id. Sull. 3, 9:

te exorabo, ut mihi quoque et Catulo tuae suavitatis aliquid impertias,

id. de Or. 2, 4, 16:

imperti etiam populo potestatis aliquid,

id. Rep. 2, 28; id. Fragm. ap. Non. 37, 27:

si aliquid impertivit tibi sui consilii,

id. Fam. 5, 2, 9:

unum diem festum Marcellis,

id. Verr. 2, 2, 21, § 51:

dolorem suum nobis,

id. Att. 2, 23, 2: molestias senectutis suae vestris familiis, id. Fragm. ap. Non. 37, 25 (Rep. 5, 8 Mos.):

Terentia impertit tibi multam salutem,

salutes thee heartily, id. Att. 2, 12, 4:

hominibus indigentibus de re familiari,

id. Off. 2, 15, 54:

talem te et nobis impertias,

wouldst show, id. Rosc. Am. 4, 11:

a te peto, ut aliquid impertias temporis huic quoque cogitationi,

id. Att. 9, 11, A, 3:

tantum temporis huic studio,

id. Balb. 1, 3:

aures studiis honestis,

Tac. A. 14, 21:

aliquid suorum studiorum philosophiae quoque,

Cic. Fin. 5, 2, 6: meum laborem hominum periculis sublevandis, id. Mur. 4, 8:

aliis gaudium suum,

Liv. 27, 51, 4:

conjugibus liberisque tam laetum nuntium,

id. 27, 51, 7.— With ad:

nihil tuae prudentiae ad salutem meam,

Cic. Att. 3, 15, 7:

(ignis) ceteris naturis omnibus salutarem impertit et vitalem calorem,

id. N. D. 2, 10, 27.—In pass.:

huic plausus maximi, signa praeterea benevolentiae permulta a bonis impertiuntur,

Cic. Att. 2, 18, 1:

viro forti collegae meo laus impertitur,

id. Cat. 3, 6, 14:

pro his impertitis oppugnatum patriam nostram veniunt,

i. e. for these favors, benefits, Liv. 21, 41, 13. — Absol.: quibus potest, impertit, Lucil. ap. Non. 37, 22:

si quid novisti rectius istis, candidus imperti: si non, his utere mecum,

Hor. Ep. 1, 6, 68.—

Transf.: aliquem aliqua re, to make one a sharer or partaker in any thing, to present him with (very rare;

not in Cic.): advenientem peregre erum suum Stratippoclem Salva impertit salute Epidicus,

greets, wishes health, Plaut. Epid. 1, 2, 23:

Parmenonem suum plurima salute,

Ter. Eun. 2, 2, 40; cf. Plaut. Ps. 1, 5, 40:

obsecret, se ut nuntio hoc impertiam,

id. Stich. 2, 1, 27:

neque quemquam osculo impertiit, ac ne resalutatione quidem,

Suet. Ner. 37:

solos numquam donis impertiendos putavit,

id. Aug. 25:

reliquit eum nullo praeter auguralis sacerdotii honore impertitum,

id. Claud. 4.— Pass.:

doctrinis, quibus puerilis aetas impertiri debet,

Nep. Att. 1, 2.— In dep. form:

cesso eram hoc malo impertiri propere?

Ter. Ad. 3, 2, 22.